Dit artikel staat in de nazomereditie 2015 van Maison en France. Download hier het artikel als pdf …

Facebook gaf me onlangs de suggestie om een bericht van precies een jaar geleden te delen. Een bericht waarin ik aankondig naar Frankrijk te vertrekken. Een jaar geleden. Wat vliegt de tijd. Ook al gaat het leven hier niet zo snel als in ­Holland, er is toch veel gebeurd.

Vrienden
Ik heb heel wat vrienden achtergelaten in Nederland. Dat was pijnlijk, maar gelukkig zie ik sommigen van hen als ze langskomen in Tourtour. En er is facebook. Ik krijg behoorlijk wat respons op mijn berichten en foto’s. Daardoor heb ik toch het gevoel nog steeds verbonden te zijn. En ik heb nieuwe vrienden gemaakt. Franse, maar zeker ook Nederlandse. Want die zitten hier overal. Bijvoorbeeld mijn beste vriendinnetje in de Var, Marlies. Met haar doe ik van alles samen: vide greniers bezoeken, helpen verhuizen, genieten van de apéro. Ik heb het gevoel dat ik haar al heel wat jaren ken. Marlies woont in Villecroze en ik kan vanaf mijn terras haar nieuwe huis zien. Beter een goede buur, dan …

Vergeten hobby’s
Ik wil niet meteen zeggen dat ik groene vingers heb, maar ik vind het wel leuk om spullen in een potje te stoppen en daar bomen of planten uit te zien groeien.
Het klimaat is hier natuurlijk uitermate geschikt voor. Zo heb ik mij omringd met tomatenplanten, vijgenbomen, citroen­­bomen, ­salvia’s, grove dennen en stok­rozen. ­Zaadjes in de aarde en groeien maar!
Een andere hobby die ik weer heb opgepakt is het rijden in klassieke auto’s. In de jaren tachtig en negentig was ik druk in de weer met snoeken (Citroëns DS en ID) en haalde geregeld mooie exemplaren uit Frankrijk. Nu zijn deze ook hier bijna onbetaalbaar geworden. Mijn focus gaat dus nu uit naar de CX. De opvolger van de snoek kwam 40 jaar geleden op de markt en zorgde bij de introductie al voor de nodige wauw’s en ooohh’s. Bij mij althans, ik was toen 13 jaar. Ondertussen heb ik twee prachtige CXen op de kop weten te tikken: een uit 1977 en een uit 1988. Allebei met zeer weinig kilometers en absoluut roestvrij.

De Citroën XM waarmee ik vanuit Nederland naar Frankrijk emigreerde heeft helaas de geest gegeven. De CX Leader uit 1988 is daarom mijn nieuwe dagelijkse auto. Gekocht in Riez van de zoon van de eerste eigenaar. Dik onder het stof en met een platte accu. Maar na de nodige reparaties (zoals benzineleidingen die van voor tot achter opengebarsten waren) en met een nieuwe distributieriem, banden en veerbollen, rijdt deze Franse klassieker weer goddelijk!
Schreef ik vorige keren al over de martelgang van het op Frans kenteken zetten van mijn Hollandse XM, nu adviseer ik iedereen: koop een Franse auto! Qua ­kosten en tijd een veel betere keuze.

Klussen, ho maar!
Wonen en werken in Tourtour is best relaxt. Zo relaxt dat er van klussen aan het huis weinig terecht komt. Ik weet, ik moet schilderen, keukenblad vernieuwen, tuin inrichten … maar op een of andere manier komt het er niet van. In het najaar, denk ik dan.
Ondertussen vieren we hier wel feest! In de bloedhitte van augustus was er het traditionele dorpsfeest. Een week lang organiseert men hier allerlei activiteiten. Vriendin Anne Marie en haar man Gerard liepen in klederdracht mee in de optocht naar de kerk, sterk staaltje integratie. Maar het hoogtepunt was de Aïoli! Met z’n allen op het dorpsplein genieten van verse vis, een gekookte aardappel, een ei, haricots verts en aïoli. Wel zelf je bordje en bestek meenemen, maar wat een sfeer! Tegelijkertijd in het nieuws: de rellen van het dorpsfeest Santpoort (ik woonde daar in de buurt). Wat een verschil met de gemoedelijkheid van ­Tourtour.