Spannend! Op het moment dat ik dit schrijf ben ik nog maar een maand verwijderd van emigratie. De verhuizer Siebe Huisman is geregeld, de afscheidsborrel gepland. Ik vertrek!
Ik ben al sinds ik me kan herinneren Frankrijk-liefhebber. Mijn vader werkte praktisch zijn hele leven voor Citroën. Ons gezin ging altijd naar Frankrijk op vakantie, met de tent bovenop het dak van de DS. Later, toen ik op mezelf woonde, ging ik nog steeds vaak naar Frankrijk. Op ­vakantie, maar ook om er klassieke auto’s – lees: snoeken – vandaan te halen. En elke keer als ik in Frankrijk was, wilde ik er blijven. Niet alleen vanwege het klimaat en de pittoreske dorpen en steden, maar ook vanwege de uitermate vriendelijke en gemoedelijke bevolking.
In 1995 kreeg ik een relatie met acteur Bram Bart en wij gingen samenwonen. En al onze vakanties werden gevierd in Frankrijk. Meestal gingen we naar Aiguines aan de Gorges du Verdon, de Var en de Côte d’Azur. Na Bram’s overlijden in 2012 ben ik samen met mijn goede vriend ‘Fotopiet’, een paar keer op vakantie gegaan naar de Pyreneeën. Via www.hotelkamerveiling.nl kwam ik terecht in het Château de Camurac van Marjon en Rodrique Clijsen. Schatten van Tilburgers die ik erg graag als buren zou willen hebben …

Kijken, kijken, niet kopen
Afgelopen juli ging ik ‘voor het echie’ op zoek naar een huis, om te huren. Huren heeft het voordeel dat je een streek kunt beleven zonder dat je vastzit aan een stapel stenen. Ik had twee weken in Camurac geboekt en een week in Salernes (Var). Ik ging er samen met mijn hondjes Jip en D naar toe en ik nam mijn computer mee. Geef mij een internet­verbinding, dan kan ik overal werken.
In Camurac staat weinig te huur. De huizen die ik heb bekeken waren wel te koop, maar niet te huur. Bovendien is het klimaat in de winter op ruim 1.200 meter hoogte ook niet echt ‘mijn ding’.

Doe mij de Provence maar
Na twee weken Camurac met veel regen en kou, vertrok ik naar Salernes. Daar kon ik een week in een huis van een kennis logeren. Wat een verschil met de weken ervoor! Hier was het dertig graden plús en tsjirpten de cigales – ik was thuis.
Maar ik kwam hier om een huis te zoeken. Ik had via www.logic-immo.com en www.leboncoin.fr al de nodige huizen voorbij zien komen. Ik had zelfs op een dag twee bezichtigingen gepland: een in de Ardèche en een in de Gard. Nu zijn afstanden in Frankrijk van een andere orde dan in Nederland. Ruim 800 kilometer rijden om een paar huizen te kijken moest best kunnen, vond ik. Het eerste huis in Issamoulenc (Ardèche) voldeed aan alle verwachtingen: een schitterend uitzicht, zwembad, perfect opgeknapt, grote tuin met pétanquebaan, prettige Nederlandse buurvrouw en een erg aardige makelaar die me dit alles liet zien. Een minpuntje: hier was nul mobiel netwerk-bereik om over een snelle internetverbinding maar te zwijgen. Dit huis viel dus af.
Na een bezoekje aan een goede vriend toog ik naar de Gard. Het petieterige La Sorbière ligt vlakbij Alès, dus cultuur en winkels dichtbij. Het huis viel ook niet tegen. Grote garage, drie slaapkamers, drie gewelfde kelders en voldoende ruimte voor een zwembad en een moestuin. Tel daarbij op het fenomenale uitzicht op de Mont Bouquet en het geluk is compleet … not! Het gehuchtje ademde een doodse sfeer. Bovendien kwamen de eigenaren met een waslijst aan benodigde documenten en papieren waar ik duizelig van werd. Ik snap best dat men een indicatie van mijn inkomen wil hebben, maar om daarvoor nu een afgestempelde accountantsverklaring en afschrift van mijn belastingaangifte te eisen vond ik wat ver gaan. Ik besloot om te proberen het huis in Salernes voor langere tijd te huren. Ik was ondertussen behoorlijk verliefd geworden op die plek.

Jammer maar helaas
Bij terugkomst in Nederland ging ik langs bij de eigenares van het huis in Salernes. Toen ze mij vroeg hoe lang ik haar huis zou willen huren antwoordde ik ‘zeker een jaar’. Ze keek heel bedenkelijk. Ze legde me uit dat een of twee maanden wel mogelijk was, maar een jaar … het plan strandde. Tja, wat dan?
Om je droomhuis te vinden moet je in de buurt zijn. Ik ga dan ook tijdelijk een vakantievilla huren om van daaruit mijn zoektocht voort te zetten. Via gites.nl kwam ik op het spoor van een villa met de welluidende naam ‘Le Mas Provençal De Luxe’ in de buurt van Lorgues, verhuurd door Bram Bakker. Op de website een oproep: ‘wilt u overwinteren, vraag dan naar het speciale tarief.’ Ondertussen zijn de afspraken gemaakt en is de borgsom betaald. Ik kan vanaf 12 oktober maximaal zes maanden wonen op een prachtige plek in een schitterend huis met zwembad, vier slaapkamers en wifi op elke kamer. Het jachtseizoen kan beginnen!