Het verkrijgen van een Frans kenteken gaat niet vanzelf. Ik was eergisteren naar Draguignan gereden om me bij de sous-préfecture te begeven voor het aanvragen van een carte grise (hoewel ze tegenwoordig niet meer grijs zijn). Nummertje trekken en met mijn dossier in de hand wachten op een ongemakkelijk stoeltje. Ik had alle papieren keurig op een rijtje: rekening EDF (ook wel attestation de domicile genoemd), brief van Citroën (attestation de conformité), verslag van de contrôle technique, ingevuld aanvraagformulier, aankoopfactuur, Nederlandse kentekencard … Toch werd ik zonder pardon teruggestuurd aan loket 2. Madame de ambtenaar miste nog twee documenten: een quitus fiscal, oftewel een bewijs dat de BTW al betaald is en een Nederlands kenteken, deel II. Nooit van gehoord, nooit gezien, zo’n deel II. Enfin, ik bedankte madame voor de informatie en ging weer naar huis. Op de website van de RDW gekeken en inderdaad: sinds 2014 wordt bij inlevering van het kenteken voor uitvoer een deel II afgegeven. En nu komt de lol. Ik moet als Frans ingezetene mijn kentekencard én -platen opsturen naar iemand in Nederland die naar een RDW-balie moet om zo’n deel II te verkrijgen. Ondertussen zit ik zonder kentekenplaten. Maar daar heeft de RDW wat op verzonnen. In Nederland mag je twee weken lang rondrijden met zelfgefabriekte, witte platen … in Nederland ja. In Frankrijk zijn ze niet geldig. Dat wordt nog wat. Ondertussen heb ik de witte plaat van mijn aanhanger en een kartonnen exemplaar op de auto bevestigd. En nu maar hopen dat ik snel mijn deel II krijg, en dat de politie me niet aanhoudt …