Ik moet het even kwijt: Nederlandse ambtenarij is net zo erg als de Franse. In mijn geval dan. Ik ben bezig met het omwisselen van mijn Nederlandse rijbewijs voor een Frans exemplaar. Waar je tot voor kort nog gewoon terecht kon bij een loket van de sous-préfecture in Draguignan, gaat het tegenwoordig per post. Men verzamele een hoop formulieren, kopieën en attestations, sture dat ingevuld en wel naar een centraal adres in Nantes, en alles zal recht komen …
Ik ben al een maand bezig om een van die documenten te bemachtigen: de ‘echtheidsverklaring’ van de Nederlandse Rijksdienst voor het Wegverkeer. Heb je nodig als je rijbewijs is verlopen, dus formulier ingevuld en samen met een kopie legitimatie en de betaling opgestuurd naar Veendam. Drie weken later kreeg ik nog een echtheidsverklaring op naam van een meneer met een Arabisch klinkende naam. Daarop stond dat het rijbewijs stond geregistreerd als gestolen of verloren ..? Niet goed, dus gebeld. Volgens de uiterst vriendelijke RDW-medewerker gingen ze het uitzoeken en mij dan terugbellen. Of mailen. Vanmiddag, 10 dagen na mijn telefoontje, lag er zowaar een envelop van de RDW in de bus. Mooi, dacht ik, kan ik eindelijk de procedure hier in gang zetten.
Mooi niet. In de brief wordt mij gevraagd een kopie van mijn geldige legitimatiebewijs op te sturen. Per post. Het lijkt Frankrijk wel. Ik weet zeker dat ik een kopie van mijn identiteitskaart heb meegestuurd, dus ik bel maar weer eens met Veendam. Het moet gezegd, de medewerkers zijn stuk voor stuk de vriendelijkheid zelve. Van efficiëncy hebben ze minder verstand, want de stem aan de andere kant laat mij weten dat de kopie van mijn identiteitsbewijs is verlopen! Een kaart die geldig is tot 2024 verlopen! Ik besluit om geen stennis te maken, per slot kan ik een kopie per mail opsturen, pfff …